οι δηθεν

δεν τους ανακαλυψα φετος, υπηρχαν πριν απο μενα και θα υπαρχουν μετα απο εμενα.
αλλά φετος στραβωσα μαζι τους.
ισως να φταιει η βαρια τσιτωμενη ατμοσφαιρα του φετινου καλοκαιριου, ισως να αηδιασα τοσο πολυ πλεον που να μην τους ανεχομαι.
ο,τι και να φταιει, ειναι ΔΗΘΕΝ και και ειναι παντου γυρω μας.
στο πανηγυρι της Παναγιας με πλησιασε ενας κουστουματος και με χαιρετισε εγκαρδια δια χειραψιας.
προσπαθουσα να θυμηθω που τον ξερω (εχω και το εμενταλ που με βασανιζει) μεχρι που μου ειπαν οτι ειναι πολιτικος.
εκεινη την στιγμη εφαγα φλασια και ξεχειλισαν ολα οσα εχω εισπραξει απο τους πολιτικους επι 48 χρονια: τον ψευτικο ξυλινο λογο τους, τις χλιαρες χειραψιες τους, τα ψευτικα παγωμενα χαμογελα λες και κανουν μποτοξ, ολα τα δηθεν τους.

γυρισα αηδιασμενος και κοιταξα τους απλους ανθρωπους γυρω μου, για να μην ξερασω το κρασι που ειχα πιει και εφαγα αλλη φλασια.
κουμπωμενοι ολοι, μαζεμενοι στο καβουκι τους, χωρις ορεξη για συμμετοχη.
ο καθενας προσεχε τι θα πουν οι αλλοι γι αυτον.
γεματη σοβαροφανεια η πλατεια.
πως θα μπορουσα να τους δειξω οτι ειναι και αυτοι δηθεν?
αγορασα ενα μπαλονι με τον αγαπημενο μου σουπερ ηρωα, τον μπομπ σφουγγαρακη, τον εδεσα στον λαιμο μου, πηρα το ποτηρι μου και αρχισα να γυριζω τα τραπεζια και να χαιρεταω τους γνωστους.
οι μονοι που καταλαβαν τι εκανα και το ευχαριστηθηκαν ειναι οι πιτσιρικαδες (απο 8 εως 28).
οι δηθεν παρεμειναν δηθεν φυσικα και εγω τους αφιερωνω ειδικη κατηγορια.

χαρηκα οταν ανακαλυψα εναν διαδικτυακο συντροφο στο μπλογκ ή τάν ή επι τάς με υποτιτλο Διαδικτυακό λημέρι ενάντια στα "δήθεν".

χαμογελατε!
τους κανει να ανησυχουν.
(μπορειτε επισης να απειλειτε περαστικους με σεσουαρ, αλλά θα σας μαζεψουν).