Αγαπητέ Νίκο...
Εγώ απλός πολίτης (?) είμαι...
Αλλά σύμφωνα με την θεωρία του εμπειρισμού και των μεγάλων εκπροσώπων αυτής Μπέρκλευ ...Χιούμ και Λοκ!!! έχω και εγώ λόγο βασισμένο στην εμπειρία μου, προτείνω λοιπόν το βιβλίο του Λιαντίνη τα Ελληνικά...
+++++
Εν αρχή ην ο δάσκαλος
Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δεν θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δεν θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δεν θα άκουγε όμως ούτε θα ʽβλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρηση μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.
Τα ζώα και τα φυτά δε γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. Έτσι δεν έμαθαν ποτές ότι στον ενόργανο κόσμο πέρα από τη σφαίρα του βιολογικού ανοίγεται ο φωτεινός ορίζοντας του πνεύματος. Ο θυμός, δηλαδή, οι επιθυμίες, τα πάθη, η φαντασία ο λόγος.
Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο Θεό.
Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό.
Και το καράβι, το GLORIA MYNDI ή το ANCA, αν δεν το ταξιδέψει ο καπετάνιος του. Και όπως σκεβρώνει άφτουρη η νύφη που έμεινε αγεώργητη από τον άντρα. Ο ιερός τρόμος της παρθενίας της σιγά-σιγά κακοβολεί, ωσόπου στο τέλος γίνεται ένα τεφρό δίχτυ αράχνης.
Μ΄ ένα λόγο ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την κυριότητα που ποιητής του κόσμου είναι ο Θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παρεπόμενε άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα κα παγωμένος Σκίρωνας. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών, στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων.
Αnthropical prinsiple
Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θα΄ ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο.
Μια θεωρία των κοσμολόγων, εντελώς σύγχρονη, μιλάει για την περίφημη ανθρωπική αρχή (anthropical prinsiple). Ο μόνος σκοπός που δημιούργησε τον κόσμο, λέει, και το μόνο νόημα που έχουν οι άπειροι χώροι των άστρων, των γαλαξιών και των αντισυμπάντων είναι με την εξέλιξη να οδηγηθούν τα όντα εκεί, ώστε από την ευγλήνη τα μαλάκια και τα χορδωτά να υψωθούν στον άνθρωπο της Αλταμίρας. Και από τον πρωτόγονο των σπηλαίων στον αστροφυσικό και τον κοσμολόγο. Για να σπουδάσουν οι τελευταίοι το σύμπαν, να το φωτίσουν, και να το εξηγήσουν. Ώσπου μια μέρα να φτάσουμε στο σημείο να ειπούμε:
Αυτός είναι ο κόσμος. Και ο νους του ανθρώπου έφτασε να τον κατανοήσει. Με την κατανόηση αυτή συντελέστηκε ταυτόχρονα του σύμπαντος ο καταξιωμός και η δικαίωση.
Και θυμηθείτε: ο Νεύτων, ο Χάμπλ, ο Αιστάιν και οι άλλοι που μίλησαν στο τηλέφωνο με το θεό ήσαν όλοι τους δάσκαλοι.
Λόγος και η τιμή του δασκάλου
Έτσι ορίζεται ο λόγος και η τιμή του δασκάλου. Το τιμολόγιο όμως με το οποίο κοστολογούν το έργο του οι εξουσίες και οι αρχές πρώτα και ύστερα το άκριτο πλήθος είναι αλλιώτικο. Αλλίμονο! Αχρηστο για τις εφορείες.
Περιγράφω το σημείο που κράτησε η ακηδία, η παραχάραξη, η στρέβλωση, η τυποποίηση, ο εξευτελισμός. Και κάμανε το κακό.
Έτσι, ενώ η δουλειά του δασκάλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους. Ενώ αναλώνεται τίμια να ετοιμάζει τα πλάσματα που θα ζήσουν όχι στη φύση άλλα στον πολιτισμό, όχι στη ζούγκλα άλλα στην πόλη, ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα, και είναι ο καθείς μια ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς της πολιτείας, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δασκάλου. Και τη δουλειά του την επήραμε σα μια από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας.
Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο.
Εξεχάσαμε, δηλαδή, ότι στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων ο δάσκαλος δεν είναι η μια ψηφίδα ανάμεσα στις άλλες. Αλλά είναι ο καλλιτέχνης νους ο κοσμητικός και ο επόπτης που φιλοτεχνεί ολόκληρο το ψηφιδωτό.
Δημιουργεί, δηλαδή, ανθρώπους κατά την έννοια ότι τους αποσπά από τη δικαιοδοσία του φυτού και του ζώου. Και τους υψώνει στην οντολογική μοναδικότητα του νοήμονος πλάσματος.
Γιατί αυτή είναι η δουλειά του δάσκαλου. Να δουλεύει το μυαλό όπως ο καλαντζής δουλεύει το καλάι του. Και να παράγει ανθρώπους όπως ο χαλκιάς κατασκευάζει χαλκώματα. Ενώ όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους σαν όργανο για να παράγουν προϊόντα. Όλα δευτερογενή, και για του βίου τη μηχανή. Βιομηχανία πες.
Ετούτη η υποβάθμιση της φύσης και της δουλειάς του δάσκαλου, η πτώση του από τη θεία λειτουργία της αρχικότητας στην ταπεινή χειρωναξία της επανάληψης, σημάδεψε το πρώτο μεγάλο λάθος στην παιδεία. Και μέσα στην ιστορία και τον πολιτισμό αντίστρεψε το νόημα των πραγμάτων.
Εννοώ καταργήθηκε η αυστηρότητα στην επιλογή του υλικού και η αυστηρότητα στη μέθοδο και στις σπουδές που θα δώσουν τον άξιο δάσκαλο. Από τους παλιούς χρόνους κοιτίδα των παιδαγωγών ήταν η τάξη των απελεύθερων και των δούλων.
Περήφανοι δάσκαλοι
Ώσπου σήμερα έχουμε πλάσει σταθερό το δείγμα του δάσκαλου. Μια αξιοδάκρυτη σώρεψη από μαζώματα κι ένα ριντίκολο ηχηρό.
Είναι ο σχολαστικός, ο ταβλαδόρος και ο αργόσχολος, ο καματερός στην παραπαιδεία, ο οσφυοκάμπτης, ο ψοφοδεής και ο ληρολόγος, ο δευτεροτριτοβάθμιος και ψιλικαντζής δάσκαλος. Μίζερος και κακομοίρης, με την ομπρέλα και το γιλέκο, και με το ξεβλαστωμένο χαμόγελο. Είναι ο αεί πενόμενος και ο μύωψ, με τα ραιβά σκέλη και τα βρώμικα νύχια, που, όπως είπε κάποιος, ποτέ του δεν είχε ερωμένη ούτε ιδέα.
Οι περήφανοι δάσκαλοι εστάθηκαν πάντα η εξαίρεση. Μιλάμε για τους δυνατούς και τους πόριμους, Τους ικτίνους και τα γεράκια, τους καλουργούς και καλλιτέχνες και καλλικράτες δάσκαλους, που κάτω από την ταπεινή καροσσερί της Φάου-Βε κρύβουνε προσεχτικά τη μηχανή της Πόρσε.
Αυτός είναι ο εξαίρετος τύπος του δάσκαλου, που με τα πλούσια κοιτάσματα της φυσικής δωρεάς του πετυχαίνει να σβήνει το κατάδικο κοινωνικό στίγμα της συντεχνίας του, δεν είναι το θέμα μας εδώ. Γιατί ΄ναι η εξαίρεση. Και η εξαίρεση είναι δουλειά της ποίησης. Ενώ της επιστήμης η δουλειά είναι ο κανόνας.
Δυο εντολές
Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι και οι προφητείες της παιδείας. Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης , και να γκρεμίζεις την αχεροπληθιά της πρόληψης.
Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής.
Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε το νέο στη ζωή, Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.
++++++++++++
Το έχω παράπονο που μέχρι στιγμής, ... από την ημέρα που γεννήθηκα δεν βρήκα έναν Δάσκαλο να μου διδάξει την αλήθεια...
Με έφαγε το ψέμα... η προπαγάνδα... τα δόγματα...η υποκρισία και η πλάνη των αισθήσεων!!!...
Ξέρω... όλα σχετικά είναι, ακόμα και η αλήθεια...
αλλά... είναι αλήθεια ότι ίσως να μην υπάρχουν Δάσκαλοι , γι`αυτό και δεν βρήκα...
ακόμα... :)
Φιλικά :)
Δημήτρης Κωστόπουλος
Την 10/03/2010, Nikos Mastorakis
> ΜΕΙΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΥΛΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 30% ή και 40% ή και 50% ή ό,τι θέλετε
> τέλος πάντων ΕΛΛΑΤΩΣΑΤΕ ΩΡΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ όσο θέλετε ΟΥΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΜΟΝΟ
> ΟΜΩΣ ΑΝ ΠΕΙΡΑΞΕΤΕ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ Κύριοι Συνάδελφοι Καθηγηταί
> Πανεπιστημιακοί, και Λειτουργοί της α' -β'
> -θμιας εκπαιδεύσεως που διαβάζετε τις σελίδες μου
>
> Ακούσαμε ότι η Ύλη στο Δημοτικό και Γυμνάσιο πρόκειται να μειωθεί κατά
> 30% από την αξιότιμη κ. Υπουργό ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. Επ' αυτού δεν
> είδα καμιά διαμαρτυρία από κανένα. Αν αντιθέτως μειονόταν ο μισθός των
> δασκάλων κατά 5% περίπου τα σχολεία θα έκλειναν, οι δάσκαλοι θα έβαζαν
> τους μαθητές να κάμουν καταλήψεις, τα τηλεοπτικά παράθυρα θα εγέμιζαν
> από δασκάλους -"εκπροσώπους" της πρωτοβαθμίας και δευτεροβαθμίας
> εκπαιδεύσεως και άλλους "συνδικαλιστάς" συμπαριστάμενους στην άδικη
> σφαγή του κλάδου, οι οποίοι θα εβόουν και θα εγέμιζον θόρυβο το
> χειμωνιάτικο σαλόνι μας.
>
> Άρα ποίο το μήνυμα το οποίο εκπέμπομεν εις την Νεότητα:
> Κύριοι
> ΜΕΙΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΥΛΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 30% ή και 40% ή και 50% ή ό,τι θέλετε
> τέλος πάντων ΕΛΛΑΤΩΣΑΤΕ ΩΡΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ όσο θέλετε ΟΥΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΜΟΝΟ
> ΟΜΩΣ ΑΝ ΠΕΙΡΑΞΕΤΕ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ
>
> διότι αυτά είναι τα ιδανικά μας, κύριοι σήμερα, όχι η γνώσις, η
> μάθησις και η καλλιέργεια του πνεύματος, αλλά η ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ και τέτοιο
> είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα το οποίο μάλιστα αναπαράγει και
> κληρονομεί τον εαυτό του!
>
>
> Πως μετά να φτιάξουμε ΠΑΙΔΕΙΑ και για ποιά ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΔΕΙΑ να
> μιλήσομε;
>
> Νίκος Ε. Μαστοράκης
> Καθηγητής Πολυτεχνείου Σόφιας / Καθηγητής Ανωτάτης Σχολής Ν.Δοκίμων
> http://sfakaonline.blogspot.com
>
> Προσωπική Σελίδα
> www.wseas.org/mastorakis
<
φιλε Δημητρη, δεν υπαρχουν δασκαλοι, υπαρχουν μαθηταδες που θελουν να μεταδωσουν αυτο που μεχρι στιγμης εμαθαν.
την εννοια "δασκαλος" την δημιουργουν αυτοι που μαθαινουν και την αποδιδουν σε αυτον που τους μεταδιδει.
γηρασκω αει διδασκομενος κι ετσι.
